Amidst political and economic turmoil, there are many good things going on in our country, so why not talk something worth:-) No matter, how meager be the news, please do share here!. Though we all are insisted to believe "Good news is no news".

Thanking You all
-----------

"To eat bread without hope is still slowly to starve to death."

Exports Rise 18.6 % in Six Month Period

KATHMANDU, March 4: Despite the gloomy international economic outlook, exports from Nepal rose by 18.6 percent in the first half of the current fiscal year, 2008/09, as compared to a decline by 3.2 percent during the corresponding period last year. Issuing a current macro economic situation report based on data for the first six months, Nepal Rastra Bank (NRB), the central bank, stated that exports to India -- the largest trading partner -- inched up by a meagre 0.9 percent. Exports to the southern neighbour had nosedived 7.4 percent during the corresponding period the previous year. However, the exports to other countries soared a huge 55.9 percent compared to an increase of 7.1 percent last year. “The rise in the export of readymade garments, G.I. pipe, shoes and sandals, tooth paste and catechu was, to a large degree, attributed to the increase in exports to India,” the NRB statement said. Likewise, the rapid increase in exports to other countries has been ascribed to a rise in the exports of pulses, woollen carpets, pashmina, readymade garments and herbs. Total imports also went up by 23.6 percent compared to an increase of 14.2 percent in the corresponding period of the previous year. Imports from India and other countries during the review period increased by 10.9 and 44.2 percents respectively over the same period the previous year. An increase in the import from India of petroleum products, vehicles and spare parts, cold rolled sheet in coil, machinery and parts and medicine, among other items, and of gold, electrical goods, MS billet, machinery and parts and computers and parts among other things from other countries was largely responsible for such a rise. In the first six months of the current fiscal, the overall balance of payment recorded a significant surplus of Rs. 28.5 billion compared to a deficit of Rs 2.0 billion in the corresponding period the previous year. In mid-January 2009, gross foreign exchange reserves aggregated Rs. 254.5 billion, an upsurge by 19.7 percent compared to the level in mid-July 2008, according to the NRB statement. http://www.myrepublica.com/portal/?action=news_details&news_id=2407

Govt Orders Seizure of willful defaulters' passports

KATHMANDU, March 5: The Home Ministry has ordered District Administration Offices in 26 districts to seize passports of 376 blacklisted willful defaulters, according to Naya Patrika. The offices have been ordered not to issue new passports and not to renew existing ones to the blacklisted defaulters -- people who have taken loans from financial institutions and are intentionally not paying back the loans. Following the government order the District Administration Offices have written to police in the district to seize the passports. The police have been provided willful defaulters’ details including permanent address. The defaulters include noted businessmen, relatives of top politicians and former royal relatives. Some of the names in the blacklist are Brij Gopal Inani, Renu Kumari Mittal, Bishnu Kumari Mittal, Babita Mittal, Rajendra Kumar Agrawal, Surendra Kumar Sarraf, Mohan Bahadur Shahi, Gopal Bahadur Shahi, Prakash Bahadur Shahi, Arun Chand, Bijaya Kumar Goyal, Sushila Rana, Harka Bahadur Chand, Rajendra Bahadur Chand, Ganesh Datta Bhatta, Arun Malla, Ashok Kumar Subba, Kamala Subba, Ganga Lingden, Tej Prakash Shah, Danab Subba, Piyush Bahadur Amatya, Ganga Amatya, Binod Bahadur Amatya, Sanju Amatya, Daman Bahadur Amatya, Krishna Bahadur Amatya, Birendra Kumar Kanaudiya and Diwakar Chand, Rajani Chand. Some other names are Kishor Kumar Khanal, Sawarmal Agrawal, Jamim Shah, Bahadur Krishna Tamrakar, Niraj Churana, Pragyan Shuhsher JB Rana, Shiddika Rana, Shivendra Bahadur Basnet, Hari Prasad Dhanal, Manju Devi Dhanal, Kishan Devi Dhanal and Mohan Agrawal.

-http://myrepublica.com/portal/?action=news_details&news_id=2417

Govt enforces new directive banning brokers at govt offices
-ekantipur
KATHMANDU, March 5 - The government has promulgated a new directive to end the prevalent broker trend in the government offices in a move aimed at making the public services transparent and quick.
The "Service Campaign Operation Directive 2065" issued three days ago has prioritised the abolition of the rampant middlemen practice.
With the implementation of the new directive, the service seekers from now onwards can get their work done without hassles through the government-managed facilitator.
The fourth clause of the directive issued by Prime Minister's office and Cabinet includes the provision of 'government facilitators for writing applications and filling up forms free of cost'. “Model of necessary forms for services will be provided for free,” the directive mentions, “And the facilitator for filling up the forms will be appointed."
An official at the prime minister's office said that the directive was enforced to curb the increasing trend of giving trouble to the service seekers in the name of brokers.
The directives will be strictly implemented to give relief to the public who were forced to pay extra money to get their work done, the official claimed.
The government decision to enforce the directives came in the wake of ever-increasing mob of brokers at the District Administration Office, Land Revenue Office, Department of Survey, Transport Office and Company Registrar Office.
Besides the clearance of broker hassles, the directive also has a provision that allows the service seekers to claim compensations if they fail to receive services within the slated time.
Likewise, there will be a separate authority and place for filing complaints against the failure to provide timely services. Furthermore, if the result, time, cost and quality of the services are not found up to the mark, the concerned government employee will be liable to departmental action.
As per the directive, the local service provider cannot halt its services citing reasons other than the lack of budget.
"This is the first time the directive has been promulgated as a campaign," said Sharad Prasad Trital, spokesperson at the PM's office and cabinet, adding, “We will pay special attention towards its effective implementation and monitoring.”
Similarly, only the local consumers' committee will be eligible to carry out the government's development and construction work at local level worth up to Rs 6 million, the directive states. It has also empowered the people with the authority to dissolve the consumers' committee in case the work is not done transparently.

If an employee breached the hospitality discipline, while providing services, he/she will be brought to justice after investigation. Mobile services will be provided to the people of remote areas and far-flung districts.
It has also advised to construct a clear and open physical structure of the offices so as to make an environment to have direct and transparant contact with the supervisor and assistant employees.
"The provision was made in order to put an end to the non-transparent activities in the offices," said Adhikari.
It has asked the government offices to make provisions for photocopy and other facilities without any profit.
Directive Implementation Trust will be set up at the cabinet or PM's office, Monitoring Units will be formed at districts and regions for the implementation of the directive. Those defying this directive will be under departmental action as per the Civil Service Act, the directive mentions.

40m collected after VDIS extension

What an inspirational story (Source: Naya Patrika)

गरिखानेलाई जहाँ पनि छ.......

मेरो माया कहाँ पुग्यो होला,

दिनमा हिँड्ने सूर्येलाई थाँहोला



उनलाई सम्झेर कसैले यो गीत गाउँछ कि गाउँदैन थाहा छैन, तर गायो भने पनि उनलाई 'दिनमा
हिँड्ने सूर्येले' दिनैभरि देख्न पाउँदैन । बिहान घरभित्रै लुरीखुरी गर्छिन् । अनि
खाना खाएर नौ बजेतिर सुत्छिन् । र, एकैचोटि घाम डाँडोखोलो काटेपछि मात्रै आँखा मिच्दै
उठ्छिन् ।

खाना खाएपछि सबै आ-आफ्ना काममा लाग्छन् । अफिस हुनेहरू अफिसतिर, कलेज हुनेहरू कलेजतिर,
कारखानाका मजदुर कारखानातिर, मन्त्री आफ्नो मन्त्रालयतिर । जसको जता काम हुन्छ ऊ
त्यतै लाग्छ । बेरोजगार भएर रनाहा परेका युवा पनि दिउँसो ओछ्यान लगाएर घुर्दैनन्
। तर, उनी त्यस्तै छिन्, बिहानको खाना खाने र घुप्प सुत्ने ।



उनी मोफसलतिरकी महिला पनि होइनन् । देशको 'मुटु' भनिने यही काठमाडौं सहरमा बसोवास
छ, उनको । काठमाडौंको त के कुरा ! त्यहाँ त रातभरि पनि जागै बस्नेहरू हुन्छन्, मान्छेहरू
यसै भन्छन् । तर, उनी राजधानीका कुनै रात्रि क्लब, डान्सबार, दोहोरी-साँझ वा 'उच्च
ओहोदा'का व्यक्ति पनि भेटिने 'कोठी'तिर काम गर्ने महिला पनि होइनन् । उनी हुन्, एक
सामान्य जिन्दगी बाँच्ने महिला । रातभरि अनिँदै रहेर सडकमा आफ्नो 'व्यवसाय' चलाउँछिन्
। र, उनको नाम हो- रेखा कार्की ।

केही योजना छैन, सकुन्जेल यही गर्छु, नसके जे होला-होला हजुरआमा बिमारले थलिएपछि नातिनीको खुट्टाको पानी खाएर मर्न चाहन्छु भन्नुभयो, अनि बा-आमाले बाह्र वर्षमै बिहे गरिदिए

रेखा कार्की साँझ पाँच बजेपछि बिउँझिन्छिन् । हतार-हतार उठेर मुख
धुने, कपडा लगाउने, अनुहारको सिँगार-पेटार गर्ने र सामान मिलाउने चटारो हुन्छ उनलाई
। सामानको बन्दोबस्ती मिलाएपछि उनी आफ्ना खसम र छोराछोरीलाई पनि सडकसम्म सामान पुर्‍याउन
सहयोग गर्न भन्छिन् । अब त भन्नुपर्दैन, उनीहरू पनि अभ्यस्त भइसकेका छन् । पाँच बजिसकेपछि
सामान सडकमा पुर्‍याइदिनु उनीहरूको पनि 'ड्युटी' हो । 'ड्युटी' मा सबै सामेल हुन्छन्
। साँझको खाना उनले पकाउँदिनन्, छोराछोरीले आफैँ बनाउँछन्, बुबालाई खुवाउँछन्, आफूहरूले
खान्छन् र सुत्छन् । रेखा आफूले भने साँझको खाना पनि खाँदिनन् । चाउचाउ र अन्डा वा
यस्तै खित्रीमित्री खाएर रात बिताउँछिन् । कलंकीको चौबाटोको दक्षिणी मुखतिर हुन्छिन्,
उनी । सार्वजनिक बस 'सातदोबाटो-सातदोबाटो, कोटेश्वर-कोटेश्वर' भन्दै आउँछन् उनको
छेउमा । सडकको दायाँ छेउमा एउटा टेबुल मात्रै राखेर उनले पसल चलाउँछिन् ।

यो त्यही चोक हो, जहाँबाट काठमाडौं भित्रिन्छन् जिल्ला-जिल्लाबाट मान्छे बोकेर
हिँडेका बसहरू, सामान खाँदेर हिँडेका ट्रक र इन्धन भरेर आएका ट्यांकर । यही मुखबाट
निस्कन्छन्, राजधानी छाड्न चाहने गाडीहरू । काठमाडौंको चक्रपथ फन्को मार्ने मोटर
पनि यही बाटो ओहोर-दोहोर गरिरहेका हुन्छन् । रेखा कार्की यही चोकको एकछेउमा बसेर
आफ्नो जीवनको उकालो चढिरहेकी छिन् । उकालो चढ्नुमा दुःख हुन्छ भन्छन्, भन्नेहरू
। तर, रेखालाई आफ्नो जीवनको यो उकालोमा 'स्याँस्याँ र फ्याँफ्याँ' भए पनि न्यास्रो
लाग्दैन । उनी जीवनलाई धिक्कार्दिनन् । समाजलाई सराप्दिनन् । पढे/लेखेका र बुझेका
भनिनेले झैँ नेता, पार्टी र सरकारलाई धारेहात लगाएर गाली गर्ने फुर्सद पनि छैन,
उनलाई । कस्तो आत्तुरी । कस्तो बेउछारी ।



उनी उभिएकी छिन् एउटा दुईतले टेबुलको अघिल्तिर । टेबुल नै उनको 'सो-रुम' हो र टेबुल
नै भण्डार । टेबुलमाथि थोत्रो स्टोभ छ, स्टोभमाथि तातिरहेको पानी । उसिनेका अन्डा
एउटा गमलामा, फ्राई गरेका अन्डा अर्को सानो गमलामा, अनि डेक्चीभरि छन् उसिन्ने
तयारीमा राखिएका अन्डा । अन्डाका दुई/तीन क्रेट टेबुलको तल्लो तलामा छन् । विभिन्न
ब्रान्डका चुरोटका बट्टा थालमाथि छन् । मिनरलवाटरका केही बोतल टेबुलमाथि छन्, केही
टेबुलमुनि । छेउमा मसला, खुर्सानी, टमाटर, प्लास्टिक र चाउचाउका प्याकेट छन् ।
टेबुलको एकछेउमा बत्ती छ, यो लोडसेडिङको वेला पनि उनको बत्ती निभ्दैन । रोयल स्टेग
नामको सिसीमा मट्टीतेल भरेर बत्ती बनाएकी छिन्, रेखाले । टेबुलमै अडेस लगाएर राखेकी
छिन् बोराभरि दाउरा । 'यी दुई सय रुपैयाँका दाउरा हुन्, रातभरिमा सकिन्छन्,' रेखाले
भनिन्, 'पाँच लिटर मट्टीतेल पनि सकिन्छ ।' मट्टीतेलको भाउ पनि भनिहालिन्, 'एक लिटरको
६५ रुपैयाँ छ ।' दाउराको नजिकै बाल्टिन र गाग्रीमा पानी पनि राखेकी छन् । भुइँमा
कोकको ठूलो बोतलमा उनले 'बिजुलीपानी' पनि राखेकी रहिछन् । (वेला-वेला उनले 'खुस्स'
बेचेको देखेर मदनले संगीतसर 'बिजुलीपानी' पनि पाइँदोरहेछ भनेका थिए ।)

रातको दस बजिसकेको छ । गाडीको ओहोर-दोहोर क्रमशः कम हुँदै गएको छ । चारैतिर ट्याक्सी
प्यासेन्जर खोजेर 'आँ' गरेर बसेका छन् । कसै-कसैले झ्यालबाटै चियाको 'अर्डर' गर्छन्
। मान्छेहरू आउँछन्, चुरोट माग्छन् । चियाको अर्डर गर्छन् । अन्डा क्वाप्प खान्छन्
। चाउचाउ बनाइदिन भन्छन् । उनी साँच्चै हतारोमा छिन् । हामी त्यहीवेला पुगेका थियौँ,
जतिवेला उनका ग्राहक छेउको कुर्चीमा बसेर चिया पिइरहेका थिए । र, उनी थोत्रो स्टोभ
ठ्याकठ्याक ठोकिरहेकी थिइन् । अघिल्लोपटक पनि भेटेको हुनाले रेखाले हामीलाई सजिलै
चिनिन् । नाम पो के हो, के हो, केटाहरू त यिनै हुन् नि ! सायद उनले यस्तै अड्कल
काटिहोलिन् ।



दिदी सन्चै हुनुहुन्छ ? मदनले नजिकै पुगेर सोधे र चियाको अर्डर गरे । रात चिसिँदै
थियो, मदनले तातो चिया सुरुप्प पार्दै दिदीलाई विभिन्न जिज्ञासा राख्न थाले । बत्तीको
छेउमा बसेर मैले टिप्न थाले । रेखा कार्कीको यो कहानी ।

रेखा कार्कीको विवाह १२ वर्षकै उमेरमा भयो । घर उनको बाराको सिमरा, उनका बूढा
धनबहादुर कार्कीको पनि त्यतै । हजुरआमा बिमारले थलिएपछि नातिनीको खुट्टाको पानी
खाएर मर्न चाहन्छु, भनिछन् । 'अनि बा-आमाले सानैमा बिहे गरिदिए,' अँध्यारोमा अनुहारमा
मुस्कानको उजेलो पोत्दै भनिन्, 'बाह्र वर्षकी भए पनि म त हट्टाकट्टा थिएँ नि !'
यति भनिसकेर पनि उनी फेरि हाँसिन् । बिहे भएलगत्तै उनी आफ्ना खसमसित काठमाडौं आइन्
। उनका खसम काठमाडौंमा ट्याक्सी चलाउँथे । ट्याक्सी चलाएरै उनले रेखालाई पालेका
थिए । पछि छोराछोरी भए । उनीहरूको रेखदेख मात्रै रेखाले गर्थिन्, पैसा त धनबहादुरले
नै कमाउँथे ।



तर, धनबहादुरले सधैँभरि पैसा कमाइरहन सकेनन्, अचानक थलिए । 'टिबी भयो, युरिक-एसिड
सबै त्यहीवेला भयो,' रेखाले बितेका दिन सम्भिmन्, 'अनि त आफूले काम नगरी नै भएन
।' त्यसपछि सडकमा बसेर चियापसल गर्ने 'आइडिया' उनलाई घरबेटीले दिएछन् । 'घरबेटीको
पनि पसल थियो, उनैले यस्तो काम गर भनेपछि मैले यो सुरु गरेकी हुँ,' उनले भनिन्
। कलंकीको यो चोकमा राति चिया पकाउन थालेको अहिले १५ वर्षजति भएछ । उनी भने ४०
नाघ्न थालिछन् । मदनले सोधे, दिदी कति वर्ष हुनुभयो नि ? 'कति भएँ, ३९ भएँ कि,'
उनले आफ्नै उमेर पनि ठम्याउन सकिनन्, 'होइन ४० नै भएँ क्या हो, ४० लेखिदिए हुन्छ
।' आफ्नै उमेर पनि अन्दाजमा 'फायर' बोलिन् रेखाले । केटाकेटीमै विवाह भएपछि उनले
पढ्न पनि गइनन् । स्कुलै नगएकी । पढाइ-लेखाइ नै छैन, तर यत्रो व्यापार ? त्यो पनि
रातमा । हिसाब गर्न आउँछ ? झुक्किनुहुन्छ कि ? मदनले फेरि सोधे । 'हिसाब गर्न के
गाह्रो, आइहाल्छ नि !' उनले ढुक्कैले भनिन्, 'अप्ठ्यारो भए, उम्ला भाँच्छु ।' उनले
आफ्नो भरपर्दो उपाय पनि बताइदिइन् । उनको क्यालकुलेटर भनेका हातका औँला रहेछन्
।

मदनले चिया सकेर अन्डाको अर्डर गरिसकेका थिए । गाडीहरू पातलिँदै थिए, तर रेखा
दिदीका ग्राहक भने घटेका थिएनन् । हाम्रो कुराकानी बीचबीचमा रोकिन्थ्यो र उनी चिया
लिएर अलि पर पनि पुग्थिन् । उत्तिवेलै उनलाई स्टोभ ठोक्नुपथ्र्यो । उत्तिवेलै अन्डा
बनाउनुपथ्र्यो । अनि उत्तिवेलै चिया उमाल्नुपर्ने । मान्छेहरू हातहातै पैसा दिइरहेका
थिए । गम्छा सपक्क बेरेकी रेखाले दाहिने कम्मरमा ह्यान्डिलवाला लाइटर घुसारेकी
थिइन् र देब्रे कम्मरमा एउटा प्लास्टिकको ठूलो थैलो । त्यो थैलै थियो, जसमा उनले
हातहातै आएका पैसा खसालिरहेकी थिइन् । एकरातमा कति पैसा खस्छ त्यो थैलीमा ? 'त्यस्तै
चार हजार जति हुन्छ,' उनले भनिन्, 'तर सधैँ उस्तै हुन्न, कहिले ६ हजार पनि हुन्छ,
कहिले जम्मा दुई हजार पनि हुन्छ ।' एकैदिनमा चार हजार ? मदनले अनौठो माने । यो
हिसाबले त एकै महिनामा एक लाखभन्दा बढी आम्दानी हुने देखियो नि ! उनले कुनै आश्चर्य
मानिनन् । 'सुरु-सुरुमा बूढाको औषधि-उपचारमै धेरै खर्च हुन्थ्यो,' रेखाले भनिन्,
'अहिलेको तिहारदेखियता बल्ल औषधि खुवाउनुपरेको छैन ।' प्रत्येक हप्तामा श्रीमान्लाई
१५ सयदेखि दुई हजारसम्मको औषधि खुवाउनुपथ्र्यो ।

उनका छोरा सुरज कार्की रिब्स कलेजमा अहिले १२ कक्षामा पढ्छन् । छोरी मञ्जरी १०
कक्षामा । उनीहरूले दैनिक खाजाखर्च लान्छन्, एक/एक सय रुपैयाँ । छोराको मासिक फी
१२ सय छ, छोरीको आठ सय । दुईकोठे डेराको भाडा ३५ सय तिर्छिन् उनले । पैसाको कुनै
जोहो गरेकी छैनन् । 'छोराछोरीको पढाइमै खर्च हुन्छ,' उनले भनिन् । यत्रो कमाइले
त काठमाडौंमा घर-घडेरी नै जोड्न सकिन्छ नि ! मदनले यस्तो जिज्ञासा राखे । उनी हाँसिन्,
'त्यस्तो त सपना पनि देखेकी छैन, चिया बेचेर केको घडेरी किन्न सकिँदो हो ! यस्ता
कुरामा उनले आश्चर्य मानिन् । भोलिको कुनै योजना त होला नि ! रेखादिदीको । भविष्यमा
यस्तो गरूँला, उस्तो गरूँला भन्ने कल्पना पनि छ कि ? 'केही छैन, यस्तै हो,' उनले
बेवास्तापूर्वक भनिन्, 'सकुन्जेल यही गर्छु, नसके जे होला-होला ।' पछिको बारेमा
नसोचेर कहाँ हुन्छ दिदी ? सोच्नुपर्‍यो नि ! मैले दिदीलाई फेरि उनका छोराछोरीको
भविष्यबारे पनि सोधेँ । तर, उनले फेरि पनि त्यही लगभग उस्तै वाक्य दोहोर्‍याइन्,
'पछिको कुरा, जे होला-होला ।'



होइन, सबै मान्छे सानोतिनो काम गर्नै मान्दैनन् । युवादेखि बूढाखाडासम्म विदेश
ताक्छन् । यी दिदी मात्रै १५ वर्षसम्म कलंकी कुरेर कति बस्न सकेकी होलिन् । हामीले
आफैँबीच यस्तो गन्थन गर्‍यौँ । हाम्रा कुरा सुनेर दिदीले भनिन्, 'गरिखानेलाई जहाँ
पनि छ क्यारे, नगर्नीलाई अमि्रकै पुगे नि क्यै हुन्न !' अन्तिमपटक मागेको चिया
पनि सकिइसकेको थियो । अब ११ बज्न धेरै बाँकी थिएन । गिलास धुँदै गरेकी दिदीलाई
चिया र अन्डाको पैसा तिरेर हामी लखरलखर कीर्तिपुरतिर हिँड्यौँ । दिमागमा भने रेखादिदीको
'डाइलग' ले नृत्य गर्दै थियो- 'गरिखानेलाई जहाँ पनि छ, नगर्नीलाई अमि्रका पुगे
नि क्यै हुन्न !'

Jhilke daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

What a day for Nepalese football lovers:-)



नेपाल रातोलाई प्रधानमन्त्री कप

टाइब्रेकरको बदला टाइब्रेकरमा काठमाडौं, चैत १ (दैनिकी)- नेपाल रातोले श्रीलंकाली राष्ट्रिय टिमलाई टाइब्रेरमा ४-२ ले पराजित गर्दै प्रथम प्रधानमन्त्री कप अन्तर्राष्ट्रिय आमन्त्रण फुटबल प्रतियोगिताको जितेको छ। टाइब्रेकरमा श्रीलंकाली खेलाडी इबी चावना र सन्जय प्रदीप कुमारको बल बाहिरिएपछि नेपालले विजय पाएको थियो। नेपालका लागि अनिल गुरुङ, सन्दीप राई, राजु तामाङ र विराज महर्जनले गोल गरेका थिए। श्रीलंकाका दुई खेलाडीले पेनाल्टी बाहिर हानेपछि नेपालले अन्तिम पेनाल्टी हान्नै परेन। नेपालले विजय पाएपछि दर्शकहरु मैदानभित्र प्रवेश गरेर लामो समय खुशी मनाएका थिए। उनीहरुले सुरक्षाकर्मीलाई पनि कुनै पर्वाह गरेका थिएनन्। श्रीलंकाका लागि कप्तान चतुरन र कुसान जयसूर्याले मात्र गोल गरेका थिए। निर्धारित समयसम्म गोलरहित बराबरी खेलेपछि खेल अतिरिक्त समयतर्फ गएको थियो। ३० मिनेट अतिरिक्त समय थपिएको थियो। छैटौ मिनेटमा राजु तामाडले मिलाइदिएको बलमा अनिल गुरुडले डी बक्सबाट हानेको प्रहार पोलमा ठोक्किएर फर्किएपछि नेपालले अतिरिक्त समयको सुरुमै अग्रता लिने प्रयास सफल भएन। गतवर्ष भारतको हैदरावादमा सम्पन्न एएफसी च्यालेन्ज कपको अन्तिम चरणमा नेपालले श्रीलंकालाई ३-० ले हराएको थियो। २००६ मा बंगलादेशमा सम्पन्न पहिलो च्यालेन्ज कपमा नेपालले समुह चरणमा श्रीलंकासंग १-१ को बराबरी खेलेको थियो भने सेमिफाइनलमा टाइ ब्रेकरमा नतिजा सुम्पेको थियो। तीन वर्षपछि नेपाली टोलीले घरेलु मैदानमा टाइब्रेकरबाटै बदला लिएको छ। मध्यान्तर हुन चार मिनेट बाँकी रहदा नेपाली प्रशिक्षक योगम्बर सुवालले चोटग्रस्त जुमानु राईलाई मैदान छिराएका थिए। जुमानुले पहिलो रोजाइमा खरो प्रदर्शन गर्न नसकिरहेका स्टाइकर निराजन रायामाझीलाई स्थानान्तरण गरेका थिए। दशरथ रंगशालामा नेपालको खेल हेर्न क्षमताभन्दा बढि दर्शक उपस्थित थिए। १८ हजार दर्शक क्षमताको रंगशालामा शनिबार २० हजारभन्दा बढि दर्शक उपस्थित थिए। नेपालको फाइनल हेर्न आएकामध्ये १० हजार्भन्दा बढि दर्शक टिकट नपाएर निराश हुदै फर्केका थिए। सम्भवत सन १९९९ को साफ च्याम्पियनसिपपछि रंगशालाम यति धेरै दर्शक आएको यो पहिलो अवशर हो। दर्शकको चाप थेग्न नसक्दा सुरक्षाकर्मीले रंगशालाको उत्तरी गेटमा सामान्य लाठी चार्ज समेत गरेको थियो। तथापि त्यसमा कुनै मानविय क्षती भएन। यहि महिना हुने एएफसी च्यालेन्ज कपको तयारीमा रहेको नेपाललाई यो जितले आत्मबल बढाएको छ। खेलमा मध्यान्तरसम्म श्रीलंका हावी थियो नेपाली गोलकिपर विकाश मल्लले पहिलो हाफमै दुईवटा कडा प्रहार बचाइसकेका थिए भने सन्दिप राई र अन्जन केसीले एक एक विपक्षी प्रयास असफल पारेका थिए। पहिलो हाफमा नेपालका तर्फबाट अनिल गुरुङ, निराजन रायामाझी र विजय गुरुङका एक-एक प्रयास खेर गएका थिए। जुमानुलाई मैदान छिराएपछि दोस्रो हाफमा नेपालको खेलमा जोस थपिएको थियो। मध्यान्तरपछि नेपाली टिम पुरै आक्रामक रुपमा प्रस्तुत भएको थियो। ६३ औ मिनेटमा जुमानुले पेनाल्टी बक्सको छेवैबाट जुमानुले प्रहार गरेको कडा प्रहार श्रीलंकाली गोलकिपर एच एम कुमाराले मुस्किलका साथ पन्च गरेका थिए। चार मिनेटपछि अन्जन केसीको उत्कृष्ट फ्रीकिक कुमाराले त्यसैगरि पन्च गरेर जोगाए। त्यसको दुई मिनेट नबित्दै जुमानुले वन् भर्सेस वन् अवसरलाई उपयोग गर्न सकेनन्। खेल हेर्न सुचना तथा संचार मन्त्री कृष्णबहादुर महरा, सामान्य प्रशासनमन्त्री पम्फा भुषाल, माओवादी सभाषद झक्कु सुवेदीलगायत रंगशाला पुगेका थिए। अनिल गुरुङ र जुमानु राई अघिल्लो दिन थाई टोली जेडव्लुविरुद्ध सेमिफाइनलमा घाइते भएका थिए। अनिल दायाँ कुर्कुच्चामा चोटका बावजुद पहिलो रोजाइबाटै खेलेका थिए भने जुमानु छातीमा गहिरो चोट लागेको छ। मंगलबार बिहान हजुरबुवाको मृत्युका कारण कपाल खौरिएर नुन बारिरहेका अन्जन केसी शनिबार निकै सिथिल देखिन्थे। कमजोरीका बावजुद जुझारु प्रदर्शन गरिरहँदा उनी बारम्बार मांसपेशी तन्किएर मैदानमा ढलेका थिए। उनलाई ८३ औ मिनेटमा चुनबहादुर थापाले स्थानान्तरण गरे। अन्जन निस्किएपछि उनको पोजिसन लेफ्ट व्याकमा विराज महर्जनले खेलेका थिए भने विराजको राइट व्याकमा सागर थापालाई सारिएको थियो। सागरले खेलेको सेन्ट्रल डिफेन्समा चुनलाई खेलाइएको थियो। खेलको अन्त्यतिर गोलरक्षक विकास मल्लले उत्कृष्ट बचाउद गर्दै टोलीको संकट टारेका थिए। ८६ औं मिनेटमा चुनले पोस्ट अगाडिको क्लियर गर्न नसक्दा कासुनले त्यही बलमा कडा प्रहार गर्दा विकासले वन भर्सेस वनमा बल रोकेका थिए। छ मिनेट इन्जुरी समयको अन्तिम मिनेटमा खुम गुरुडले एउटा गोलको सुन्दर मौका चुकाए। राकेश लामो लामो फ्रीकिकमा उनको हेड प्रहार विपक्षी गोलरक्षकले रोके।

वरिष्ट नेताका गृहिणीका आक्षरिक उन्मुक्ति

नेताका श्रीमती क ख पढ्दै

कल्पना घिमिरे

http://www.kantipuronline.com/kolnepalinews.php?&nid=184453

काठमाडौं, फागुन ३० - 'सुषमा ?' मिसले बोलाउनासाथ ५२ वर्षीया महिला जुरुक्क उठ्छिन् र सोधेका प्रश्नका खरर्र जवाफ दिन्छिन् । अनुशासित मात्र होइन, पढाइमा पनि तगडा भएकाले स्कुलले उनलाई एक वर्षमै कक्षा फड्काइदिएको छ । अब उनी कक्षा १ 'क' मा पुगेकी छन् ।

माओवादी वरिष्ठ नेता मोहन वैद्य (किरण) की श्रीमती सुषमा स्कुल जान थालेको एक वर्ष भयो । कक्षा १ 'ग' मा पोहोर भर्ना भएकी उनी 'ख' नपढी 'क' मा पुगेकी छन् । अन्य विद्यार्थीको तुलनामा पढाइ धेरै राम्रो भएकाले माथि पुर्‍याइएको प्रिन्सिपल कृष्णा श्रेष्ठले बताइन् ।

अर्घाखाँची अँधेरी गाउँमा छोरी पढाउने चलन थिएन । अक्षर चिन्नै नपाएकी उनको २०३१ सालमा नेता वैद्यसँग भेट भयो । नेपालीमा एमए पढेको र राजनीतिमा अगाडि बढेको छ भन्ने भिनाजुले बताएपछि उनी दुई दिन टाढा बिहे गर्न तयार भइन् । 'उहाँ (किरण) जेलमा हुनुहुन्थ्यो,' बिहेको क्षण उनी सम्झन्छिन्, 'तर पनि पढेको मान्छे भनेर मैले बिहे गरें ।'

सुषमालाई पढ्ने रहर धेरै थियो । तर अनेक परिस्थितिले धोका दिए । माओवादी राजनीतिको मूलधारमा आएपछि बल्ल उनलाई मौका पर्‍यो । स्कुल खोजीका क्रममा उनी बालाजुको चेतना महिला विद्यालय पुगिन् र तल्लो कक्षा (१ ग) मा भर्ना भइन् । 'घरमा सधैं भीडभाड भइरहन्थ्यो, पत्रपत्रिका पनि दिनहुँ आउँथे, हेर्न जान्दैनथें, के भइरहेछ थाहा नभएर लाटोजस्तो हुनुपथ्र्यो,' उनले विगत सम्झँदै
भनिन्, 'अहिले त पत्रपत्रिका हेर्न सक्ने भएकी छु । केही नबुझे श्रीमान्लाई
सोध्छु ।'

हरेक बिहान खाना आरामले खान नपाई उनलाई चाबहिलबाट बालाजु पढ्न जान हतार हुन्छ । 'पढ्न रमाइलो लाग्छ,' सुषमाले भनिन्, 'मलाई त बिदा नै नभइदिए हुन्थ्यो,' उनले भनिन् ।

स्कुल जान थालेपछि धेरै कुरामा सजिलो परेको अनुभव छ उनीसँग । पहिले गाडीको बाटो र ठाउँहरूमा झुकिन्थें, अहिले साइनबोर्डहरूमा लेखेको पढेर पनि बाटो चिन्न सजिलो भएको छ,' उनले भनिन् ।

श्रीमान्ले घरमै सिक्नु भन्दाभन्दै जिद्दी गरेर पढ्न आएको बताउने उनलाई परिवारबाट यसमा हौसला र सहयोग मिलेको छ । 'भनेको मानिन भनेर व्यंग्य गर्दै यिनले त घरैबाट विद्रोह गर्न लागिछन् भन्दै हुनुहुन्थ्यो,' उनले सुनाइन्, 'अहिले त खुसी हुनुभएको छ ।' उनी नियमित होमवर्क गर्छिन् र समयमा स्कुल पुग्छिन् ।

सूचना तथा सञ्चारमन्त्री कृष्णबहादुर महराकी श्रीमती सीता पनि उनीसँगै भर्ना भएकी विद्यार्थी हुन् । समय दिन नसकेकाले उनी भने १ 'ग' मै छिन् । अस्वस्थ
भएर केही दिनदेखि सीता बिदामा बसेको जानकारी दिँदै प्रिन्सिपल श्रेष्ठले उनको पढाइ मध्यम तरिकाले अगाडि बढिरहेको बताइन् ।

उनीहरू मात्र होइन, लमजुङका कांग्रेस नेता तथा पूर्वमन्त्री रामबहादुर गुरुङकी
श्रीमती आइतमाया पनि त्यही स्कुलमा कक्षा १ मा पढछन् । महिलालाई पढाउन बालबालिकालाई भन्दा गाह्रो भए पनि रमाइलो हुने प्रिन्सिपलको अनुभव छ । 'समय छैन भन्छन्, होमवर्क गर्दैनन् तर पनि स्कुल आइदिँदा खुसी लाग्छ,' उनले भनिन् । ७ सम्मको स्कुलमा १४ देखि ६० वर्षका ३ सय महिला पढ्छन् ।

____________________________________________________________

Chinese constructors to construct water supply project for Nepali capital

www.chinaview.cn 2009-02-20 10:4:08

Print

KATHMANDU, Feb. 20 (Xinhua) -- Melamchi Water Supply Development Board (MWSP) has signed a contract with a Chinese team of contractors for the construction of the first phase of the Melamchi Water Supply Project in central Nepal, The Himalayan Times reported on Friday.     The Chinese team, China Railway 15 Bureau Group Corporation, was assigned the task of constructing roads and tunnels for the first phase of the project by 2013.     According to the daily, the group will undertake the construction of 26.3 km long diversion tunnel and temporary cofferdams on Melamchi and Ribarma River for the first phase of the project.     The estimated budget for the completion of the first phase is 317.3 million U.S. dollars, including contingencies, interest during construction, taxes and duties.     Of the total budget, 249.4 million dollars has been allocated for Melamchi Valley related activities, which includes the construction of main access roads, head works and tunnels and water treatment plants, along with social uplift programs.     Meanwhile, 67.9 million dollars has been allocated for the valley for the bulk distribution system, distribution network improvement and waste water management.     The MWSP is designed to be completed in three phases by 2031 to meet the increasing water demand of the capital Kathmandu Valley.

Connection Failure

Revenues collection soars to Rs 84.4 billion The government has collected Rs 84.4 billion revenue in the first eight months of the current fiscal year, up by 38.6 percent against Rs 60.71 billion during the same period last year.

AND spend all those money to feed 19000+ terrorists

 

doesn't matter how much they collect, show me sth. constructive job this govt. is doing..........

nothing at all...............

 

 

some more good news guys


http://www.nepalnews.com/archive/2009/mar/mar18/news01.php

National Geographic lists Nepal as best adventure travel destination

The National Geographic Adventure magazine has listed Nepal as the best
adventure travel destination along with Brazil.

The
magazine mentioned Nepal in the Best of Adventure category in its list
of destinations, equipment and people that will inspire Adventure
Travel for 2009.

While Brazil has figured twice in the last three years in the list, it is a maiden entry for Nepal.

National
Geographic’s report is compiled by experts from the world of tourism,
ones that partake in open air leisure activities, to give the annual
2.5 million readers of the magazine guidance on where to travel for
their adventure buzz.

The award is clearly a welcome
news to travel entrepreneurs in Nepal. It is also expected to help the
success of Nepal Tourism Year 2011. nepalnews.com Mar 18 09

Good news.......Nobody died ( Nepal ko good news aba dekhi yestai matra huncha)

	निजगढमा बस दुर्घटना हुँदा ६ जना घाइते
काठमाडौंबाट धरान जाँदै गरेको बस काठमाडौं, चैत ५ (दैनिकी)- काठमाडौंबाट धरानतर्फ जाँदै गरेको ना २  ख ४००३ नम्बरको पानस ट्राभल्सको यात्रुबाहक बस बाराको निजगढ तामागढीमा दुर्घटना हुँदा ६ जना घाइते भएका छन्। घाइते मध्ये तेह्रथुम इसिक गाविस वडा नम्बर ८ का कुलबहादुर कार्की र सशस्त्र प्रहरीका एकजना हवल्दार गम्भीर घाइते भएका एभिन्यूज टेलिभिजनले जनाएको छ। घाइतेहरुको नारायणी उपक्षेत्रीय अस्पताल वीरगन्जमा उपचार भइरहेको छ। तिब्र गतिका कारण बस दुर्घटना भएको मध्य क्षेत्रीय ट्राफिक प्रहरी कार्यालय पथलैयाले जनाएको छ।

Nepali Professor appointed Human Rights envoy for Cambodia




Kantipur Report KATHMANDU, March 26 - The
UN Human Rights Council Tuesday appointed a Nepali Professor as the
next UN Special Rapporteur for human rights in Cambodia. The Council
voted unanimously to endorse the nomination made by the President of
the Human Rights Council to appoint Professor Surya P. Subedi at its
meeting in Geneva, yesterday. The Council consists of 47 members
elected by the UN General Assembly.

Speaking
at the meeting of the Council in Geneva after the decision to appoint
Professor Subedi as human rights envoy, the Cambodian ambassador to the
UN welcomed the appointment of Professor Subedi and expressed the
willingness of his government to cooperate with him in discharging his
responsibilities as an independent human rights law expert.


Dr Subedi is a Professor of International and Human Rights Law at the
University of Leeds in England. He is also a Barrister in England, an
Advocate in Nepal, and holds a doctorate degree in international law
from the University of Oxford.
Commenting on his appointment, Professor Subedi said, “I am delighted
and honoured by the trust and confidence placed in me by such a high
level UN body in recognition of my work in the field of international
and human rights law.” adding

“It
is a huge privilege and an opportunity to make my contribution as an
independent expert to enhance the human rights situation in Cambodia. I
look forward to working with the government and the people of Cambodia.”

Since this is a non-residential appointment, Professor Subedi will be
working for the UN from his university in England and visit Cambodia to
monitor the human rights situation and report to the UN Human Rights
Council.
Source :http://www.ekantipur.com/kolnews.php?&nid=186410

नेपाली मोडल भारतीय स्पर्धामा

कास

काठमाडौं,
चैत १२ - नेपाली युवक भारतको प्रसिद्ध मोडल प्रतिस्पर्धाको 'टप ट्वेन्टी
टु' मा छानिएका छन् । काठमाडौं बालुवाटारका कनिज कोइराला
'ग्ल्याडर्‍याग्स' पत्रिकाले मुम्बईमा गर्न लागेको म्यानहन्ट कन्टेस्टका
२२ सहभागीमध्येका हुन् जसको फाइनल शनिबार हुँदै छ ।

नेपालमा
मोडलिङ नगरे पनि कनिजले सानैदेखि रुचि भएको उनका साथी अविनाशकुमार
अग्रवालले बताए । 'ग्ल्याडर्‍याक्समा भाग लिने उसको सुरुदेखिकै इच्छा
थियो,' आफ्ना साथीको हौसला बढाउन लागिपरेका अविनाशले भने ।

क्रेडिट कार्डमार्फत वेबसाइट धधध।नबिमचबनक।ष्ल मा गएर कनिजलाई भोट दिई बेस्ट भ्युअर अवार्डका लागि भोट दिन सकिने उनले बताए ।

दीपेन्द्र
प्रहरी स्कुलबाट एसएलसी गरी बीएसम्म पढेका २५ वर्षे कनिज पाँच वर्षयता
नयाँ दिल्लीमा मोडलिङ गरिरहेका थिए । त्यहीँबाट उनले ग्ल्याडर्‍याग्समा
भाग लिन र्फम भरेका थिए । विश्वभरिबाट ७ हजारले आवेदन दिएमध्ये
भारतबाहिरबाट टप ट्वेन्टीमा पर्ने उनी मात्र हुन् ।

'मैले
वर्षौंदेखि मेगा मोडल बन्ने सपना देखेको छु,' उक्त प्रतिस्पर्धामा भाग
लिने क्रममा आफ्नो परिचय दिँदै उनले भनेका छन्, 'यो सपना साकार पार्न
ग्ल्याडर्‍याग्सभन्दा उपयुक्त अर्को प्लेटफार्म हुन सक्दैन ।'

उक्त म्यानहन्ट जितेका जोन अब्राहम, डिनो मरियाले बलिउडमा आफ्नो पहिचान बनाइसकेका छन् ।

From: Kantipur, March 26

रेलमार्गका लागि १९ कम्पनीको प्रस्ताव

कान्तिपुर संवाददाता

I used go to a tea stall in Dillibazzar, he earned pretty good money within 3 years and was able to have a house in the neighborhood. Hard working pays in long run. 'गरिखानेलाई जहाँ पनि छ क्यारे, नगर्नीलाई अमि्रकै पुगे नि क्यै हुन्न ! Very witty answer.

जापान सरकारको सहयोग निर्माणाधीन तिनकुने-सुर्यबिनायक सड़क को तिनकुने
खण्डमा मध्यरातमा काम गर्दै। २ बर्ष भित्र निर्माण पुरा गर्ने लक्ष्य छ।
तस्बिर : दीपेश श्रेष्ठ (Dainikee)

CANNES मा तीन नेपाली चलचित्र

 

लघु चलचित्र बनाउने नेपाली निर्देशक र निर्मातालाई खुसीको खबर । यसपटकको क्यान्स फिल्म फेस्टिबलमा तीनवटा नेपाली लघु चलचित्र प्रदर्शन हुने भएको छ । अन्तर्राष्ट्रियस्तरको सम्मानित फेस्टिबल मानिने फ्रान्सको क्यान्स फेस्टिबलमा यो पहिलो नेपाली प्रदर्शन हुनेछ ।

फेस्टिबलको एउटा महत्त्वपूर्ण अंग 'सर्ट फिल्म कर्नर' अन्तर्गत विनोद पौडेलको 'अवेकन आइज', दीपक रौनियारको 'चौकठी' र मनोजबाबु पन्तको 'ह्वेयर इज द स्टोरी' छनोटमा परेको हो । झन्डै दस हजार नेपाली रूपैयाँ तिरेर दर्ता गरेपछि चलचित्र प्रदर्शनीको सूचीमा राखिन्छ ।  प्रदर्शनपछि उत्कृष्ट फिल्मलाई विश्वभरबाट आएका वितरकले खरिद गरेर अन्तर्राष्ट्रिय बजारमा लैजान्छन् ।

दीपकको 'चौकठी' ले गत मंसिरमा राजधानीमा आयोजित काठमाडौं अन्तर्राष्ट्रिय पर्वतीय चलचित्र महोत्सव -किम्फ) मा तेस्रो अवार्ड पाएको थियो । विनोदको 'अवेकन आइज' पनि किम्फ, हल्यान्डको हिमालय फिल्म फेस्टिबल र भारतको पुनाको इन्टरनेसनल फिल्म फेस्टिबलमा प्रदर्शन भइसकेको छ ।

'निकै गौरवको कुरा हो,' क्यान्समा परेको प्रति खुसी जनाउँदै 'अवेकन आइज' का निर्देशक विनोदले भने, 'धेरै गर्न, सिक्न र विश्व बजारमा फैलिन सघाउने छ ।' उनले चलचित्रमा निम्नवर्गीय पात्रको विवशता उधिनेका छन् । बिरामी आमासँग एउटै झुपडीमा बस्नुपर्दा सुहागरातसमेत मनाउन नपाएको समस्या दृश्यमा उतारिएको छ । व्यक्तिगत आकांक्ष्ााका लागि व्यक्तिले कसरी सामाजिक-पारिवारिक दायित्व भुल्छन् भन्ने औंल्याइएको छ ।

मनोजबाबु निर्देशित 'ह्वेयर इज द स्टोरी' मा युद्धजनित पीडा छन् । द्वन्द्व र युद्धकालमा भोग्नुपरेको पीडा र त्यसले निर्माण गर्ने त्रासदीपूर्ण मनोविज्ञानलाई उनले दृश्यमा उतारेका छन् । उनले निर्देशन गरेको यो पहिलो चलचित्र हो । 'पहिलो कामले नै यसरी ठाउँ पाउँदा' उनले भने, 'अरू नयाँ र राम्रा कामका लागि उत्साह मिलेको छ ।'

दीपकको 'चौकठी' सांस्कृतिक बन्धनबीच बाँचिरहेका एक तराई महिलामाथि आधारित छ । रिसर्चका लागि काठमाडौंबाट गएकी एक आधुनिक युवतीको जीवनशैली, विवाह र यौनबारे उनको दृष्टिकोण र खुलापनबाट ती महिला प्रभावित हुन्छिन् । दुई फरक संस्कृति र जीवनशैलीबीचको अन्तर र त्यसको मनोवैज्ञानिक प्रभावलाई दीपकले ३० मिनेट लामो चलचित्रमा उतारेका छन् ।

Posted on: 2009-04-20 19:56:56

http://www.kantipuronline.com/kolnepalinews.php?&nid=190297

 

 

बाग्मती सफा गर्न महत्वाकांक्षी योजना

सुरेन्द्र फुयाँल
बीबीसी नेपाली सेवा

दुर्गन्धित, खुल्ला ढलको रुपमा परिणत भएको बाग्मती नदी सफा गर्ने एउटा महत्वाकांक्षी योजनालाई अन्तिम रुप दिन नेपाली अधिकारीहरु जुटेका छन्।

बाग्मतीको अवस्था झन्, झन् बिग्रन थालेकोमा चिन्ता बढिरहेका बेला अधिकारीहरु पाँच वर्षभित्र बाग्मती र यस्का सहायक नदिहरु सफा गर्ने योजनाको तैयारीमा लागेका हुन्।

अत्यन्त फोहर भएपनि राजधानी काठमाण्डू भएर बग्ने बाग्मती नदीलाई अझै पवित्र गंगा मान्दै पुज्नेहरु धेरै छन्।

‘ढलमती’

काठमाण्डू उपत्यकाको छातीबाट बग्ने बाग्मती र यस्का सहायक नदीहरुमा शहरी वस्तीहरुबाट निस्किएको ढल मिसाइन थालेको धेरै भइसक्यो।

फलस्वरुप, वर्षौंदेखि बाग्मती र त्यस्मा मिसिने विष्णुमती, धोबीखोला र टुकुचा जस्ता नदीहरु खुल्ला ढलको रुपमा बग्दै आइरहेका छन्।

प्रदुषित र दुर्गन्धित भएपनि, गर्मीयाममा बाग्मतीमा केटाकेटीहरु पौडी खेलीरहेको दृश्य काठमाण्डूबासीका लागि नौलो होइन।

गुहेश्वरी नजिकै पौडीखेलीरहेका एक बालकले भने, “पानी सफा भए त यस्तो गर्मीमा पौडी खेल्न झन् मज्जा आउथ्यो।”

बाग्मतीको अवस्थाप्रति दु:खी एकजनाले भने, “बाग्मती ढलमती जस्तो भइसक्यो। खोइ सरकारले पनि केही गर्न सकेनl”

कार्ययोजना

बाग्मती सफा गर्ने जिम्मा पाएको अधिकार सम्पन्न बाग्मती सभ्यता एकीकृत बिकास समितिका अनुसार बाग्मती सफाइ कार्ययोजना अब तयार हुनै लागेको छ।

पन्ध्र अर्ब रुपैंयाँ खर्च लाग्ने सो योजना अनुसार काम भएमा शहरका ढल अहिले जस्तो नदीमा सीधै मिसाइने छैन।

त्यस्को मतलब बाग्मती र त्यस्का सहायक विष्णुमती, हनुमन्ते, कोड्कु र नख्खु जस्ता खोलाका किनारहरुमा कम्तीमा सातवटा ढल प्रशोधन केन्द्र निर्माण गरिनेछ।

समितिका आयोजना प्रमुख अनिलभद्र खनालका अनुसार कार्ययोजना संगसंगै ढल निर्माणका लागि टेण्डर आव्हान गर्ने काम पनि शुरु हुन लागेको छ।

उनका अनुसार अहिले संयुक्त राष्ट्रसंघीय वातावरण कार्यक्रम, यूनेप, र राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण कोषको सहयोगमा कार्ययोजना तयार भइरहेको छ।

भय

उनको विश्वास छ, आवश्यक १५ अर्ब रुपैंयाँ, र समुदायहरुको सहयोग प्राप्त भएमा बाग्मती र खुल्ला ढल बनेका अन्य सहायक नदीहरुको अनुहार आगामी पाँच वर्षभित्र फेरिन सक्छ।

तर विगतका अनुभवहरुबाट दिक्क भएका कतिपय विश्लेषकहरुका माझ यो योजना पनि कागजमै सीमित हुने भय कायमै देखिन्छ।

कार्ययोजनालाई सघाइरहेका वातावरणविद् भुषण तुलाधर भन्छन्, नयाँ ढल प्रशोधन केन्द्र बनाउनुअघि गुहेश्वरी, हनुमन्ते र सुन्दरीघाटमा बनाइएका पुराना प्रशोधन केन्द्रहरुको मर्मत संभार र क्षमता विस्तार गर्नु पर्छ।

“उन्नाइस दिनको आन्दोलनपछि यत्रो परिवर्तन गर्न सक्ने जनता लागे भने बाग्मती सफा नहुने कुरै छैन।”

काठमाण्डू सभ्यताकी जननी मानिएपनि बाग्मतीलाई नगरबासी र विगतका सरकारहरुले न्याय गर्न नसकेको धेरैको गुनासो छ।

विभिन्न अध्यनहरुले देखाएअनुसार प्रदुषणका कारण बाग्मतीमा माछा र भ्यागुता जस्ता जलचर बाच्न सक्दैनन् र बाग्मतीको पानी सिचाइको लागि पनि उपयुक्त छैन।